Sa mata ng gobyerno at iba pa nilang kasosyo sa malalaking proyekto tulad ng mga skyway, ekspansiyon ng tren at kalsada, at pagtatayo ng mga commercial center at iba pang matatayog na gusali, nakaka-sore eyes ang maraming maralita sa ating bayan.
May pitong taon ng mga pag-abante, problema at aral. Panahon ito ng bastos at bruskong Pangulong Rodrigo Duterte, na lubhang nagmamaliit sa kakayahan ng kababaihan.
Sabi sa akin ng kakuwentuhan kong tsuper, “Kaya ko bang bayaran ‘yon? Wala pang limang taon laspag na ‘yan. Puro kalokohan ang gustong ipatupad ng gobyerno!”
Hindi patas ang hustisya. Pansinin n’yo, lahat ng mga biktima ng pulis ay mula sa mga mahihirap na pamilya. Silang mga walang pamabayad sa abogado at walang pampiyansa ang kinakawawa.
Sunod-sunod ang paglobo ng inflation o ang pagtaas ng halaga ng mga bilihin at serbisyo sa bansa. Maraming dahilan para dito pero marami ring maaaring gawin ang pamahalaan na hindi nito ginagawa.
Marahil gasgas na sa marami ang kuwento ng maralitang lungsod. Iyong naghangad ng mas maayos na buhay sa siyudad, pero mabibigo at lalong malalagay lamang sa peligro. Sa isang banda, ganito rin ang buhay ni Carlito “Karletz” Badion. Ang malaking kaibahan, naging pambansang lider maralita si Karletz bilang secretary general ng Kadamay at kasamahan ko nang maraming taon. Ginugunita natin ang kanyang buhay. Tatlong taon na mula nung pinaslang siya ng militar noong Mayo 26, 2020 sa edad na 52.
Ito’y pag ala-ala at paghahalintulad sa pagdurusa ng masang anakpawis sa naging kalbaryo na dinanas ni Hesukristo.
Maralitang kababaihan ang nanguna sa Occupy.
Sa bisa ng batas militar, naging pangkaraniwan ang pagsosona sa mga komunidad ng maralita. Saksi ako sa ginawang pagsona sa aming komunidad kung saan kami nangungupahan.
