کارشناسان درباره‌ی کاهش آب‌های زیرزمینی کابل هشدار داده و گفتند که ممکن است پایتخت افغانستان به اولین شهری تبدیل شود که به‌طور کامل آب ندارد.
براساس گزارش سازمان غیردولتی مرسی کورپس، سطح آب در منابع زیرزمینی کابل در دهه‌ی گذشته به‌دلیل شهرنشینی سریع و بحران آب‌‌وهوایی تا ۳۰ متر کاهش یافته است.
به نقل از روزنامه گاردین، تقریبا نیمی از چاه‌های شهر کابل که منبع اصلی آب آشامیدنی باشندگان پایتخت هستند، خشک شده‌اند.
طبق این گزارش، استخراج آب در حال حاضر سالانه ۴۴ میلیون متر مکعب بیشتر از میزان تغذیه طبیعی آب‌های زیرزمینی است.
به گزارش گاردین، اگر این روند ادامه پیدا کند، تمام منابع زیرزمینی آب کابل در اوایل سال ۲۰۳۰ خشک خواهند شد و هفت میلیون باشنده‌ی این شهر با تهدید مواجه خواهند شد.
داین کری، مدیر مرسی کورپس در افغانستان گفته است: «باید تلاش متعهدانه‌ای برای مستندسازی بهتر این موضوع و جلب توجه بین‌المللی به لزوم رسیدگی به بحران صورت گیرد.»
او گفته است که عدم رسیدگی جامعه‌ی جهانی به نیازهای آبی افغانستان، تنها منجر به مهاجرت بیشتر و سختی بیشتر برای مردم افغانستان خواهد شد.
این گزارش همچنین نشان می‌دهد که ۸۰ درصد آب‌های زیرزمینی کابل با سطوح بالای فاضلاب، شوری و آرسنیک آلوده است.
گاردین نوشته است که دسترسی به آب به یک نبرد روزانه برای مردم کابل تبدیل شده است. برخی از خانوارها تا ۳۰ درصد از درآمد خود را صرف آب می‌کنند و بیش از دو سوم آنان بدهی‌های مرتبط با آب را متحمل شده‌اند.
رشد هفت برابری کابل از کم‌تر از یک میلیون نفر در سال ۲۰۰۱، تقاضای آب را به‌شدت تغییر داده است. فقدان حاکمیت و مقررات متمرکز نیز این مشکل را در طول دهه‌ها تداوم بخشیده است.
در اوایل سال ۲۰۲۵، دفتر هماهنگی امور بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد (اوچا) اعلام کرد که شرکای آن تنها ۸.۴ میلیون دالر از ۲۶۴ میلیون دالر مورد نیاز برای اجرای برنامه‌های آب و فاضلاب برنامه‌ریزی‌شده را در افغانستان دریافت کرده‌اند.
به گزارش گاردین، از زمان بازگشت طالبان به قدرت در آگست ۲۰۲۱، سه میلیارد دالر دیگر از بودجه بین‌المللی آب و فاضلاب مسدود شده است. قطع کمک‌های امریکا بحران را تشدید کرده است.
مدیر سازمان مرسی کورپس گفته است که همه چیز به‌شدت وابسته به کمک است.
او گفته است: «ما می‌توانیم میلیون‌ها دالر برای رفع مشکلات کوتاه‌مدت آب بپردازیم و بگوییم که نیاز را برطرف کرده‌ایم، اما این نیاز تا زمان سرمایه‌گذاری بهتر برای راه‌حل‌های بلندمدت، ادامه خواهد داشت. و اینجا است که دولت‌های خارجی به‌دلیل پویایی‌های سیاسی در این مرحله کوتاهی کرده‌اند.»
انتقال آب از رودخانه پنجشیر، یکی از پروژه‌هایی است که در صورت تکمیل، می‌تواند اتکای بیش از حد شهر به آب‌های زیرزمینی را کاهش داده و آب آشامیدنی دو میلیون باشنده‌ی پایتخت را تأمین کند.
دکتر نجیب‌الله سدید، محقق ارشد مدیریت منابع آب و عضو شبکه حرفه‌ای آب و محیط زیست افغانستان، گفته است: «ما زمانی برای نشستن در انتظار بودجه نداریم. ما در توفانی گرفتار شده‌ایم که اگر فورا اقدام نکنیم، بازگشتی از آن وجود نخواهد داشت. آنانی که در کابل هستند در موقعیتی اند که باید بین غذا و آب یکی را انتخاب کنند.»