close
Connect with us

Hi, what are you looking for?

ရသစာတမ်းငယ်

ဒီကနေ့မှာပဲ “သေခြင်းရဲ့ရနံ့”ဆိုတဲ့ ဆရာငြိမ်းအေးအိမ်ရဲ့စာအုပ်တအုပ် ကျနော်ဖတ်ဖြစ်ခဲ့တယ်။ စာအုပ်ရဲ့ စာမျက်နှာတဝက်ကျော်လောက်ရောက်တော့ ကျနော် ဖေဖေ့ကို သတိရတော့တာပဲ။ အခုမှ သတိရတာလားလို့ မေးရင်တော့ ကျနော်မညာချင်ပါဘူး။ တိုက်ဆိုင်မှုတချို့နဲ့ တခါတလေကလွဲလို့ ဖေဖေ့ကို ကျနော်သတိမရတတ်ဘူး။ တနည်းအားဖြင့် သတိမရမိအောင်လည်း နေပါတယ်။

ရသစာတမ်းငယ်

တောင်ပေါ်ဒေသကား မိုးရာသီသည် စိတ်ပျက် ငြီးငြူဖွယ်ရာ အလွန်ကောင်း၏။ မိုးရွာလို့ မြေပြို၊ တောင်ပြိုဖြစ်ကာ လမ်းများပျက်သည်ကလည်း တော်တော်ပင် ဆိုးရွား၏။ တချို့ရွာတွေဆို ရွှံ့ဗွက်များ အိုင်ထကာ ဆိုင်ကယ်ပင်သွားစရာ လမ်းမရှိ။ ထို့ကြောင့် ကျနော်တို့သည် မိုးတွင်းကို အနားရသည့် ရာသီတခုပင် သဘောထားလေသည်။

ရသစာတမ်းငယ်

ဒီရက်ထဲ အကြိမ်ပေါင်းများစွာနားထောင်ဖြစ်နေတဲ့ ဦးကျော်ဟိန်းရဲ့ အကိုရေဘယ်ကိုသွားမှာလဲ သီချင်းပေါ့။ အကျအဆုံးအထိအခိုက်များနေတဲ့ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာအခြေအနေတွေကို သီချင်းနားထောင်လိုက် ပေါ့ဒ်ကတ်တွေနားထောင်လိုက်နဲ့ ထွက်ပေါက်ပေးနေတာ အချိန်တခုကြာပေါ့။

ရသစာတမ်းငယ်

ကျနော်တို့က တကယ်ခက်ခဲတဲ့ကာလကြီးကို အတူအကွရောက်ရှိလာခဲ့ကြတယ်။ အတူတကွဆိုပေမယ့် အတူရှိမနေကြပြန်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒို့နှလုံးသားတွေက နီးစပ်နေပြန်ရော။

ရသစာတမ်းငယ်

အိပ်မက်တွေဟာ လူတယောက်ကို ဘယ်လောက်အထိ ခြောက်လန့်တုန်လှုပ်စေနိုင်သလဲတော့ မပြောတတ်ပါဘူး။ တချို့အိပ်မက်တွေဟာ မြင်မက်လိုက်တဲ့ တခဏတာအတွင်းမှာပဲ လူကိုတုန်လှုပ်သွားစေနိုင်တာ ဖြစ်ပါတယ်။

ရသစာတမ်းငယ်

လေနှင်ရာ လွင့်နေတဲ့ တိမ်တွေကို ငေးကြည့်နေရင်းမှာပဲ နှစ်ကာလဟာ အလယ်တည့်တည့်ကနေထက်ပိုင်းကျိုးကျသွားတယ်။ ခြောက်လတာဆိုတဲ့ ကာလဟာ ကိုယ်အမှန်တကယ် ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရတဲ့ အချိန်မဟုတ်သလိုပဲ အားတက်သရော ဖြတ်သန်းရမှာကိုလည်း မေ့ခဲ့။ သတိရလို့ နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ခြစားခံလိုက်ရတဲ့ စာရွက်တွေလို ဘာအခန်းမှာ ဘာအမှတ်တရကို ချရေးမိခဲ့တာလဲဆိုတာ ခြေရာလက်ရာ ရှာမရတော့။

ရသစာတမ်းငယ်

ကျမ အသက် ၄ နှစ်မှာ ငှက်တွေရဲ့ပျံဝဲပုံတွေကို သဘောကျနှစ်သက်စွာ ကြည့်လာတတ်ခဲ့ပြီ။ သူတို့ရဲ့အတောင်ပံလေးတွေလို ကျမရဲ့ လက်တွေကို ဖြန့်ကားတယ်၊ ရိုက်ခတ်တယ်။ ကျမ လေထဲပျံတက်မသွားနိုင်ပေမယ့် သဘောကျတယ်။ ကျမ အသက် ၆ နှစ်မှာ လေယာဥ်ပျံကြီးတွေကို ပြောင်းလဲသဘောကျလာတယ်။ သူတို့က ငှက်တွေထက်လည်းကြီးတယ်။ တောင်ပံတွေကိုရိုက်ခတ်စရာမလိုဘူး။...

ရသစာတမ်းငယ်

"ဟေ့ ကျွတ်စ် ကျွတ်စ် ညီလေး ပြောင်းဖူးပြုတ်၊မြေပဲပြုတ် ယူဦးမလား'' "ဟေ့လူ ဘယ်မှလဲမစားဘူး ကျွတ်စ် ကျွတ်စ်လဲ ခေါ်စရာ စောက်ကြောင်းမရှိဘူး စောက်ရေးမပါတာ'' ကျ​နော်ရပ်နေတဲ့ရှေ့ကိုရောက်လာတဲ့ ဆိုင်ကယ်မှာစျေးခုံတွဲထားတဲ့ အော်လံနဲ့ဘဲတဗွေကိုဘုတောတောပစ်လိုက်တယ် ။ဘယ်စောက်ရူးကစလိုက်သလဲတော့မသိဘူး စားသုံးသူကို ကျွတ်စ် ကျွတ်စ် ခေါ်ရမယ်လို့ ။

ရသစာတမ်းငယ်

သူ့ အသက် ၃၅ နှစ်ရှိပြီ။ သူငယ်ချင်းများကတော့ အားပေးသည်။ စစ်မှုထမ်းအသက် ကျော်သွားပြီဖြစ်၍ အေးဆေးသွားဟု ဆိုကြသည်။ တချို့ကလည်း အားပေးသည်။ မျက်မှန်နှင့် ပေါင် ၂၀၀ ကျော်ရှိသည့်အတွက် ခေါ်ချင်စရာ မဟုတ်ဟု ဆိုသည်။ တချို့ကလည်း ခြိမ်းခြောက် မြှောက်ပေးသေးသည်။ အသက်နှင့် ရုပ်...

ရသစာတမ်းငယ်

အိပ်မက်တွေသာ အပြင်မှာ တကယ်ဖြစ်လာရင် ဘဝရဲ့အစိတ်အပိုင်း တော်တော်များများ အဆင်ပြေသွားစေနိုင်မှာဖြစ်သလို ဒုက္ခတွေ့ရမယ့် အကြိမ်ပေါင်းလည်း နည်းမှာမဟုတ်ပါဘူး။

More Posts

Facebook