ناهید فارغ صنف دوازدهم است. از اینکه دروازه‌ی مکاتب و دانشگاه‌ها به روی دختران بسته است ناراحت و غمگین است. آینده از نظر او نامعلوم است و ادامه‌ی این وضعیت بیشتر نگرانش می‌کند. ناهید از جامعه‌ی جهانی می‌خواهد تا صدای دختران افغانستان را بشنوند و آن‌ها را از تاریکی رهایی بخشند.
«صدای‌مان را بشنوید و از تاریکی نجات‌مان دهید»
وقت مکتب، قسمت ۴۳
·