اخیرا مقام‌های «امارت اسلامی» در کشورهای پاکستان و ایران هنگام پخش سرود ملی این کشورها به نشانه‌ی احترام به پا نخاستند و سر جای خود نشستند. حالا این مسأله واکنش‌برانگیز شده و شهروندان کشورهای ایران و پاکستان آن را نشانه‌ی بدوی بودن مجاهدان «امارت اسلامی» می‌خوانند. در همین رابطه ما با یکی از این مجاهدان گفت‌وگو کردیم. قرار ذیل:
ما: جناب مولوی صاحب به نظر شما به پا نخاستن هنگام پخش سرود ملی کشورها در یک جلسه‌ی رسمی بی‌احترامی نیست؟
مولوی صاحب: هرگز برادر! هرگز. از نظر ما ایستاد شدن در ایتو مجالس حرام است. اگر شما کمی هم مطالعات اسلامی داشته باشید، می‌فهمید که سرود ملی در زمان نبی کریم صلی‌الله علیه وسلم نبود. او وقت صحابه و مسلمین فقط به احترام نبی کریم از جای‌شان می‌خیستند و دست به سینه، سرها پایین و با لبان خندان ایستاد می‌شدند.
ما: جناب مولوی صاحب بحث را به بیراهه نبرید. قرار نیست چیزی که در زمان نبی کریم نبوده، حالا هم نباید باشد. اگر این‌طور باشد در زمان آن حضرت موتر و هواپیما هم نبود. اگر شما مطابق آن زمان رفتار می‌کنید، از این به بعد باید به‌جای موتر یا طیاره، سوار شتر یا مرکب شوید و به کنفرانس‌های منطقوی بروید…
مولوی صاحب: سیل کو بیادر! سوارشدن موتر و طیاره کدام اشکال شرعی نداره. اما کت سرود ملی ساز هم پخش می‌شه که حرام است. ما به‌خاطر سازش بالا نشدیم و نخواهیم شد. همی‌کشورها بیایند کدام حدیث یا سوره‌ی قرآن را سرود ملی انتخاب کنند، باز او وقت ببین که ما هنگام پخش آن ایستاد می‌شویم یا نه.
ما: مولوی صاحب گرامی! به پا خاستن در وقت پخش سرود ملی نشانه‌ی احترام و ادب است، به نظر شما نباید رفتار محترمانه و مؤدبانه داشته باشید؟
مولوی: مه شخصا کدام احترام و ادبی در این کار نمی‌بینم. از نظر ما فقط ایستاد شدن د مجلس امیرالمؤمنین نشانه‌ی ادب او احترام میباشد، باقی هرکجا که باشد چاپلوسی است.
ما: بگذریم مولوی صاحب. به ما بگویید که بدویت از نظر شما چیست؟
مولوی: بدویت از نظر ما پابند نبودن به دین مبارک اسلام است. طیاره ساختن یا کمپیوترفروشی نشانه‌ی پیشرفت نیست. پیشرفت واقعی پنج وقت نماز را در جماعت خواندن و به‌جا آوردن سنت‌های مبارکه است. کسی که مسلمان نیست اشد‌البدوی است و مسلمانی که نمازش در جماعت نباشد بدوی محسوب می‌شود.
ما: مولوی صاحب اخیرا یکی از دانشمندان ادعا کرده که هر احترام به ارزش‌های اجتماعی و رفتار محترمانه هیچ‌گونه ضرری ندارد، شما با نظر وی موافقید؟
مولوی صاحب: مه به شرطی موافقم که دین مبارک و سنت‌های شریفه‌اش تنها ارزش‌های اجتماعی باشند. اگر بیرون از دین کدام چیز را ارزش بگویند مه مخالفش هستم. مثال می‌گم که واضح شوه. سیل کنید همین چند سال پیش د کابل حکومت کفری جمهوری اسلامی افغانستان برقرار بود و چقدر منکرات در جامعه ارزش تلقی می‌شد. یکیش حقوق زنان بود و دیگرش حقوق بشر بود. اینا خو ارزش نیستند، اینا انحرافات اجتماعی هستند. احترام به این انحرافات ضرر داره. شما ایتو فکر کنین که به زنان اگر احترام شوه یک هفته بعد از شما خواد خواستن که مره دبی ببر. باز او وقت چطو می‌کنی؟
ما: خیلی خوب مولوی صاحب. گفت‌وگو همین‌قدر بس است، می‌ترسم خسته شوی.
مولوی صاحب: خدا نکنه بیادر. ما بیست سال د کوه و صحرا د شکم خود سنگ بسته کده جهاد کدیم خسته نشدیم، حالی د دو دقیقه مصاحبه کت شما خسته می‌شویم؟ ما از همی که میگن خسته نباشی سخت نفرت داریم. صیی وطنی بگوی که «څنگه یی مړه».