close
Connect with us

Hi, what are you looking for?

All posts tagged "The Call – ခေါ်သံ"

ကဗျာ

◼️လွန်းညီ(၀.၁)ပြာပုံမှ ပြာပုံသို့ ဆိုတဲ့‌ဆိုင်းဘုတ်တွေ့လျှင်ရှေ့တည့်တည့် ချိုးလိုက်ပါ(၀.၂)ဗုံးခွက်ရာ(မိုင်းဆွဲတိုက်ခိုက်ထားသောကြောင့်ပေါက်ကွဲထားသောချိုင့်ခွက်များ)ထဲနှစ်ဆယ့်နှစ်ဘီးကားတစီး နစ်မြုပ်သည်အထိနစ်ဝင်ကျွံကျပုံကို မြင်ရပြီ(၀.၃)ဖုန်မှုန့်တလိမ်းလိမ်းနဲ့ လမ်းမများတွင်လည်းအရောင်မသိသောသဲများလူးလွန့်လှုပ်ရှားလျက်ရှိပါသည်(၀.၄)ဆောင်းဦးပေါက်လို့မြစ်မကောခင်စစ်နှင့်ငြိမ်းချမ်းရေးတအုပ် ပြီးအောင်ဖတ်ရမည်လို့ သူမမြင်(၀.၅)ပင်ချင်းယှက်တွယ်နေသောထန်းပင်များအား ဦးခိုက်ရန်တွေ့သူမှာအေးခဲနေတဲ့စည်ဘီယာစုပ်နေသူတဦး(၀.၆)နေရောင်နှင့်နမ်းလုနီးနီးလမ်းသွယ်တလျှောက်က နေကြာပန်းများမှာတပွင့်တည်းမဟုတ်သောလှပခြင်းနှင့်ခိုက်ခိုက်တုန်ခါနေပုံကို ကိုယ်တွေ့ခဲ့ပေါ့(၀.၇)ညီမလေးရေအရာရာဟာ သုသာန်တစပြင် ဆိုပေမဲ့လာခဲ့တုန်းကအတ္တတွေနဲ့အတူတူမင်းမပါဘဲ အိမ်မပြန်ရဲဘူးဒီလိုနဲ့ကိုကိုဟာ အလံနှစ်လက်ကိုကျောမှာလွယ်လို့လမ်းလျှောက်ရင်း လွမ်းခဲ့တယ်။ (ကဗျာခေါင်းစဉ်*ဆရာဇော်ဇော်အောင်မြန်မာပြန်သည့်ဆရာKakuan၏ကဗျာစာသား။) (The Call – ​ခေါ်သံ” အွန်လိုင်းမဂ္ဂဇင်းမှာ ‘လွန်းညီ”...

Short Story

ဘေးအိမ်မှာ နာရေးရှိရင် ကျန်တဲ့အိမ်တွေက တိတ်ဆိတ်ပေးရတာ လူ့ယဥ်ကျေးမှုတဲ့။ ဟုတ်တာပေါ့။ လူတယောက် သေဆုံးသွားတာကို ဝမ်းနည်းပေးတဲ့အနေနဲ့ တိတ်ဆိတ်ပေးရတာ။ ဒါပေမယ့် သေဆုံးသွားသူတိုင်းဟာ ကျန်ခဲ့တဲ့ လူတိုင်းအတွက် ဝမ်းနည်းပေးရမှုနဲ့၊ တိတ်ဆိတ်ပေးရမှုနဲ့ တန်ပါရဲ့လား။

ကဗျာ

◾️ Sarah ဟိုမှာမိုးတွေညို့နေပြီဒီအချိန်ဆို တိမ်တွေက မလှပတော့ဘူးဇူလိုင်ရဲ့မိုးစက်တွေဟာငါတို့ရဲ့မျက်ရည်တွေမပြေတဲ့ လက်သီးဆုပ်သွေးမတိတ်သော နာကျင်မှုနဲ့ကြယ်တွေကြွေတဲ့ ကောင်းကင်ကိုကအနီရောင်နဲ့ အမဲရောင်တလှည့်စီအဖြစ်အပျက်တွေသာ မတူတာဒဏ်ရာက ဒဏ်ရာပါပဲဘယ်လိုရှင်သန်ခဲ့လဲ မမေးနဲ့နာကျင်စရာတွေ မပြောချင်ဘူးဘယ်လောက်ခက်ခဲ ခက်ခဲရအောင်လျှောက်ကြရတယ်ရောက်အောင်လျှောက်ကြရမယ်မတရားမှုကျူးလွန်သူမှန်သမျှပြစ်ဒဏ်မှ ကင်းလွတ်ခွင့်မရှိ…။ ။ (The Call – ​ခေါ်သံ” အွန်လိုင်းမဂ္ဂဇင်းမှာ ‘Sarah’ ရဲ့ “...

Short Story

တနင်္ဂနွေနေ့ ဟာ “မင်း တယောက်ယောက်ကို သတ်မှာလား” ဒါမှမဟုတ် “တယောက်ယောက်က မင်းကို လာသတ်မှာကို ပြန်ခုခံမှာလား” ဆိုတဲ့ လေ့ကျင့်မှုမျိုး မရှိတဲ့ နေ့ပေါ့။ အထူးသဖြင့် အဲ့ တနင်္ဂနွေနေ့မှာ မင်းဟာ အခုလို လက်နက်ကိုင်လမ်းစဉ်ကို ရွေးထားပြီး စစ်သင်တန်းတခုကို ရောက်နေခဲ့ရင်ပေါ့။

ကဗျာ

ဂျော့လင်းညို လမ်းထိပ်နတ်စင်က ရောင်စုံပန်းတွေမြင်တော့နင့်ကို သတိရမိသေးတယ် ဟေမာ……အသက်ရှိတဲ့ပန်းလေးတွေကိုအသက်မဲ့တဲ့နတ်ရုပ်ကြီးအတွက် ယဇ်ပူဇော်ရတာမတန်ကြောင်း…အကိုးအကားပေါင်းစုံနဲ့ နင်ရှင်းပြသလိုပေါ့……ငါနေတဲ့အရပ်မှာ အသက်ရှိတဲ့ပန်းလေးတွေပေါတယ် ဟေမာနင်ပြောခဲ့သလိုပဲ…မမြင်ရတဲ့အရာကြီးအတွက် မျက်စိစုံမှိတ်ပြီိးအသက်ပေးနေရတုန်း……တစ်ခုလိုချင်ရင် တစ်ခုပေးရတဲ့ နိယာမဟာအခုထိမှန်ကန်နေတုန်းပဲ…မဝေဆာနိုင်တော့တဲ့ ကံ့ကော်တွေ…မာနကို ခဝါချခဲ့ရတဲ့ နှင်းဆီတွေနဲ့…ဒီဥယျာဉ်ကြီးကို ငါစိတ်နာနေပြီ……အလဲအထပ်ခပ်ကြမ်းကြမ်းကို ကြိုက်တဲ့ကံကြမ္မာကတော့ မျက်လှည့်ဆရာကြီးပေါ့မထင်မှတ်ထားတာတွေကို ဦးထုပ်အနက်ထဲကနေတစ်ခါတစ်ခါဆွဲထုတ်ပြသေးတယ်……တစ်ခါတစ်ခါ ချိုင်းထောက်လေးထွက်လာတယ် ဟေမာ…တစ်ခါတစ်ခါ လွယ်အိတ်အစုတ်လေးဘေးမှာ ထမင်းချိုင့်နဲ့…တစ်ခါတစ်ခါ အော်ညည်းသံတွေပါ...

Short Story

မောင်သုည (ရှပ်ပုံသားလေး) ဖားအော်သံ သောင်းသောင်းညံနေတဲ့ ညဦးရဲ့ မိုးသီးမိုးပေါက်က အမှောင်ထဲ သုံးတော်ခံနေတဲ့ ကချေသည်ပမာ ကျနော့်ကို အဖော်ပြုနေတယ်။ အဲဒီ မိုးသီးမိုးပေါက်ကြားကို ကျနော်မွေးထားတဲ့ ငနီကလည်း အမှောင်ထဲက အလင်းရောင်ကိုတွေ့တော့ တဝုတ်ဝုတ်နဲ့ထဟောင်လို့။ ” ငနီ ” ငနီက ဟောင်သံရပ်ပြီး ကျနော့်အနားလာတယ်။...

ကဗျာ

ဆပ်ရိပ် သက်ပြင်းဆိုပေမယ့်စိတ်လိုလက်ရ ချပါတယ်။ သုံးလေးငါးနှစ်အစစအရာရာရှားပါးနေတော့ခံစားမှုလည်း တန်ဖိုးကြီးလာတယ်နေမကောင်းတဲ့ညနေမှာတိမ်မျှင်တစက အစကြီးမြတ်တယ်။ လူတစ်ယောက်ဟာ တစ်ခါတစ်လေတော့အမှောင်ထဲထိုင်ဖို့လိုတယ်ထိကရုန်းပင်လိုနေ့တွေအတွက်လူသူနည်းတဲ့တောအုပ်ခပ်နက်နက်လိုတယ်။ ရထားတွေဟာဘယ်ခရီးသည်ကိုမှ စောင့်ရိုးမရှိတာ နားလည်ပါတယ်ကိုယ်လည်း ပုံမှန်ပဲသွားမယ်ဘာကိုမှ ပြေးမလိုက်နိုင်တော့ဘူး။ မျက်ရည်ဟာ အသံထက်မြန်တယ်ဒီကမ္ဘာမှာ အလင်းနှစ်မခြားဘဲနဲ့ ဝေးနေတာ အိမ်ပဲရှိပါတယ်။ (“ The Call – ​ခေါ်သံ” အွန်လိုင်းမဂ္ဂဇင်းမှာ...

Short Story

ကျမတို့အိမ်က တော်လှန်ရေးတပ်သားတွေ စတည်းချတဲ့နေရာ။ အဖေက ရွာ့မျက်နှာဖုံးလို့ ပြောလို့ရတယ်။ ရွာ့မျက်နှာဖုံးအဖေက တော်လှန်ရေးတပ်သားတွေကို အကျွေးအမွေးနဲ့ ထောက်ပံ့ရတာကို ပုံမှန်လုပ်ဖြစ်တာပါ။

ကဗျာ

ယောနသံ သူက ‘ပန်း’ ပါတဲ့မကြွေရဲရင် အစကတည်းကဒီပန်းက မင်းဆံပင်ပေါ် မပွင့်ခဲ့ဘူးတဲ့ပြတ်ပြတ် သားသား။ ဆူးပါတဲ့နှင်းဆီလည်းကြွေတတ်တာပဲ‌နော် ဆိုတော့*” ကြွေတာကိုက ပွင့်ခြင်းပဲ” လေတဲ့။ လူ့စည်း ဘီးလူ့စည်းအသဲစားရဲမှ သားရဲဖြစ်မှာပန်းမှာလည်းပန်းရဲ့စည်းတော့ ရှိရမပေါ့။ ဒါဟာ စစ်ပွဲတစ်ခုပဲလေ။ ကိုယ်က ဘီလူး ပါဘီလူးတော့ ဘီလူး ဒါပေမယ့်သာမန်...

Short Story

၁၀၂၇ စစ်ဆင်ရေး စတင်ပြီးနောက် ကျနော်တို့ကျောင်းတွေလည်း ၃ လကျော်မျှ ပိတ်ထားခဲ့ရတယ်။ တိုက်ပွဲတွေ ခပ်စိပ်စိပ်ဖြစ်နေတာရယ်၊ လေယာဉ်နဲ့ လက်နက်ကြီးအန္တရာယ်ကြောက်ကြတာရယ်ကြောင့် ရွာမှာ ဘယ်သူမှ မနေရဲကြတော့ဘဲ တောထဲတောင်ထဲ ဂူထဲ တောင်ယာမှာ စသဖြင့် အတော်များများ ရှောင်ပုန်းနေထိုင်ခဲ့ကြရတယ်။ ကျနော်တို့လည်း အလားတူ နီးစပ်ရာ ဗုံးခိုကျင်းဆီ...

Facebook