Pareho silang dapat panagutin sa pandarambong sa kaban ng bayan, sa malawakang panunupil at pandarahas sa mamamayan, at sa pagsuko ng ating teritoryo at soberanya sa mga dayuhan. Sa laban ng kadiliman at kasamaan, walang ibang dapat manaig kundi ang mamamayan.
Naniniwala si Pangalawang Pangulong Sara Duterte na ang sinulat niyang kuwentong pambata ang tunay na nangangailangan ng pondo. Tulad ng isyu noon sa ginastang P125 milyon na confidential funds, nagmumukhang barya-barya ang milyon mula sa kaban ng bayan.
Hindi mangmang ang mga dalubhasang ekonomista ng gobyerno. Alam nila ang kanilang ginagawa. Ilang dekada na silang nagpakaeksperto sa paghugot ng datos sa hangin at pagmanipula ng estadistika ng kahirapan para tiyaking barat ang sahod sa bansa.
Ngayong naipon na ang pinalobong pondo, gusto nitong anihin ng administrasyong Marcos Jr. para sa sarili niyang pork barrel. Pondong puwede niyang gamitin para sa mga proyektong magpapabango sa datos ng ekonomiya, o para sa nalalapit na eleksiyon.
Desidido ang Washington na itulak at udyukin pa ang gulo sa West Philippine Sea. May kaguluhan man dahil sa water cannon attack ng Chinese Coast Guard, mas malinaw namang paghahamon ng giyera ang malawakang pag-iimbak ng armas.
Hindi naman talaga nagkakalayo ang mga administrasyong Marcos Jr. at Duterte, kahit pa paulit-ulit magparinigan at mag-umpugan ang dalawang pamilya. Parehong naninindigan ang dalawa na gumagana ang mga sistema ng hustisya sa bansa, kahit pa nagagamit ang batas bilang bala sa mga makatwirang kritisismo.
Nagpaulan si Ferdinand Marcos Jr. ng mga numero’t estadistika para kunwari’y may signipikanteng napagtagumpayan bilang pangulo. Ngunit nananatili ang katotohanang walang halaga ang mga ibinuladas na numero’t bilang sa mamamayang nagugutom, naghihirap at pinagsasamantalahan sa ilalim ng kanyang pamumuno.
Sa Hul. 22, nakatakda ang ikatlong State of the Nation Address (SONA) ni Pangulong Ferdinand Marcos Jr. Malamang, ipangangalandakan na naman niyang umunlad na ang Pilipinas at maraming Pilipino ang nakinabang sa mga batas, proyekto, programa at kasunduang pinasok ng kanyang administrasyon sa nakalipas na dalawang taon.
Mula nang umiral ang Wage Rationalization Law noong 1989 na nagtakda ng iba’t ibang sahod sa mga rehiyon, bumaba ng 22% ang tunay na halaga ng sahod, kahit pa tumaas ng 88% ang labor productivity o halagang nilikha ng mga manggagawa. Mula taong 2000 hanggang 2023, tumaas ng 63% ang productivity, pero 9% lang ang itinaas ng minimum wage.
Kapwa malaking hamon ang mga ito, dahil tila umuulit lang naman ang kuwento sa bawat gobyerno. Pero ang patuloy na paniningil ang pruweba na hindi nakakalimot ang sambayanang Pilipino.
