بهدنبال افزایش اخراج مهاجران از ایران، کمبود خانه به یکی از چالشهای جدی در شهرهای افغانستان، از جمله هرات بدل شده است.
بازگشتکنندگان برای یافتن خانه سرگردان هستند، اجارهی خانه افزایش یافته است و مستأجرانی که در خانههای مهاجران زندگی میکردند، پس از بازگشت صاحبخانه، بیخانه شدهاند.
غلام فاروق که خانهی یکی از مهاجران را اجاره کرده بود، میگوید که صاحبخانهاش به کشور بازگشته و او اکنون باید خانه را تخلیه کند.
او به روزنامه اطلاعات روز گفت: «یک ماه است که صاحبخانه از ایران آمده، به من گفته است به فکر خانه باشم. تمام کاروبار خود را تعطیل کردم و دنبال خانه هستم؛ اما خانه پیدا نمیشود. خانهای هم اگر پیدا شود کرایه آن را سه برابر کردهاند.»
حمیدالله که بهتازگی از ایران اخراج شده، بهدنبال یافتن خانه در هرات است. افزایش اجارهی خانه او را نیز نگران کرده است.
او به روزنامه اطلاعات روز گفت: «۲۰ روز است که از ایران آمدم. تمام وسایل خانهی من زیر آفتاب در خانهی بردارم قرار دارد. خانه چهار هزاری حالا شش تا هفت هزار افغانی شده است. کسی هم نیست که به این مشکل توجه داشته باشد. این وضعیت بسیاری از کرایهنشینان را با فشارهای روحی و روانی مواجه کرده است.»
مالکان دفترهای راهنمای معاملات در هرات نیز تأیید میکنند که در حال حاضر کمبود خانه در این شهر به یک چالش جدی بدل شده است.
قادر (مستعار)، مسئول یکی از دفترهای راهنمای معاملات در شهر هرات به اطلاعات روز گفت که بیش از یک ماه میشود که هیچ خانهای برای کرایه و گروی در دفترش ثبت نشده است.
او به روزنامه اطلاعات روز گفت روزانه بیش از ۱۰۰ مراجعهکننده دارد؛ اما ملکی برای اجاره سراغ ندارد.
او افزود: «خانهای هم اگر پیدا شود، قبلا اگر کرایهاش سه تا چهار هزار افغانی بود، حالا هفت هزار میگویند. خانهای که قبلا ۱۰ هزار به کرایه بود، حالا کرایه آن را به ۱۵ تا ۲۰ هزار افغانی بالا بردهاند.»
او تأکید دارد که تنها راهحل ساخت شهرکهای رهایشی است.
باشندگان هرات از طالبان میخواهند تا نظارت جدی بر کرایه خانهها داشته باشند و طرحی برای ایجاد شهرکهای مسکونی روی دست گیرند.
در شهرهای دیگر، از جمله کابل نیز کمبود مسکن و افزایش اجارهی خانهها به بحران جدی تبدیل شده است.
طالبان میگویند که بر بازار مسکن نظارت دارند و شهروندان، سوءاستفادگران را گزارش دهند، اما مسأجران میگویند که در صورت شکایت از صاحب ملک، از خانهیشان اخراج خواهند شد.
در این میان، مهاجرانی که از کشورهای همسایه اخراج میشوند، تنها با بحران مسکن مواجه نیستند، بلکه بحران بیکاری چالش جدیتر برای آنان است.