در حالی که سرنوشت کارت‌های پناهندگی «پی‌او‌آر» شهروندان افغانستان در پاکستان روشن نیست، پناهندگان نگران ضررهای اقتصادی ناشی از فروش احتمالی دارایی‌های خود هستند که در پنج‌دهه‌ی گذشته به‌دست آورده‌اند.
به گزارش رسانه اکسپرس تریبون، پناهندگان نگران اند که در صورت عدم تمدید اعتبار کارت‌های‌شان، مجبور به فروش دارایی‌های ارزشمند خود به قیمت‌های ناچیز شوند.
پاکستان در نوامبر ۲۰۲۳ تصمیم به اخراج مهاجران افغانستان گرفت.
براساس داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط یک نهاد سازمان ملل، پاکستان تا کنون تقریبا ۱.۳ میلیون نفر را به کشورشان بازگردانده است و هنوز حدود ۱.۶ میلیون نفر در پاکستان باقی مانده‌اند.
این افراد شامل بیش از یک میلیون پناهنده‌ای می‌شود که کارت اقامت موقت دارند اما این مدارک در ۳۰ جون ۲۰۲۵ منقضی شده است.
به‌گفته‌ی مقام‌های مسئول، دولت در حال بررسی دو گزینه است، یا تمدید موقت یا ارائه‌ی ویزای بلندمدت به دارندگان کارت اقامت موقت.
چودری طلال، وزیر مشاور در امور داخلی، در مصاحبه با اکسپرس تریبون گفته است: «تا کنون هیچ تصمیمی برای تمدید کارت‌های اقامت موقت گرفته نشده است، اما دولت در حال کار بر روی سیاست جدید ویزا برای خارجی‌ها است».
موضوع تمدید ویزا در کابینه فدرال پاکستان نیز مورد بحث قرار گرفته بود، اما هیچ تصمیمی گرفته نشد.
طلال گفته است که سیاست جدید ویزا، مشوق‌هایی را برای سرمایه‌گذاری خارجی در پاکستان ارائه می‌دهد و شهروندان افغانستان نیز می‌توانند از آن بهره‌مند شوند.
احمدشاه، تاجری از قبیله دوست‌خیل گفته است که تنها مردم قبیله‌اش تقریبا ۵۲ میلیارد روپیه دارایی در پیشاور به شکل اموال منقول و غیرمنقول به‌نام دیگران دارند.
احمدشاه گفته است که پناهندگان ثروتمند نباید اخراج شوند، زیرا این کار هم برای آنان و هم برای پاکستان زیان‌مند است.
احمدشاه ادعا کرد که آنان مجاز به داشتن دارایی نیستند و نمی‌توانند حساب بانکی باز کنند. اما مقام‌های بانک مرکزی گفتند که هزاران نفر از دارندگان کارت پی‌او‌آر حساب بانکی دارند.
احمدشاه گفت که قبیله‌ی او نیز سال گذشته بیش از ۱۴ میلیارد روپیه یا ۵۱ میلیون دالر از طریق حواله خارجی دریافت کرده است.
وی افزوده است که این حواله‌ها توسط اعضای قبیله که در اروپا، کانادا و ایالات متحده کار می‌کنند، ارسال می‌شود.
احمدشاه گفت: «خانواده‌ی ما هیچ سابقه‌ی کیفری ندارد و ما تاجر هستیم و در زمینه چای سیاه، لاستیک و باتری فعالیت می‌کنیم.»
شاه که نگران فروش دارایی‌های خود به قیمت‌های ناچیز در صورت تصمیم دولت برای بازگرداندن همه‌ی پناهندگان افغانستانی است، گفت: «فرزندان من در پاکستان متولد شده‌اند و نمی‌خواهند به افغانستان برگردند.»
محمد بختیار، یکی دیگر از اعضای قبیله دوست‌خیل، گفت: «ما تاجر هستیم اما اقامت دائم نداریم و نمی‌توانیم به‌طور قانونی در پاکستان سرمایه‌گذاری کنیم.»