کارشناسان سازمان ملل متحد به‌مناسبت چهارسالگی سلطه‌ی طالبان، از جامعه‌ی بین‌المللی خواستند که حکومت خشونت‌آمیز و استبدادی این گروه را نپذیرد و در برابر هرگونه اقدامی برای عادی‌سازی آن مقاومت کنند.
این کارشناسان در یک بیانیهی مشترک که امروز (پنج‌شنبه، ۲۳ اسد) نشر شده، گفته‌اند چهار سال است که مردم افغانستان، به‌ویژه زنان و دختران حمله‌ای بی‌رحمانه و فزاینده به حقوق و آزادی‌های اساسی‌شان را تحمل می‌کنند.
به گفته‌ی آنان، طالبان با اعمال سیستم نهادینه‌شده از سرکوب جنسیتی، سرکوب مخالفان و رسانه‌های مستقل، آشکارا به حقوق بشر، برابری و عدم تبعیض بی‌اعتنایی می‌کنند.
با گذشت چهار سال از تسلط طالبان بر افغانستان، تاکنون حکومت این گروه را تنها روسیه به رسمیت شناخته است، اگرچه سایر کشورهای دیگر نیز دیپلمات‌های طالبان را پذیرفته و با این گروه ارتباط برقرار کرده‌اند.
سیاست‌های طالبان درباره‌ی حقوق زنان و دختران با انتقادهای جهانی مواجه است. در همین حال فعالان حقوق بشر تأکید دارند که بدون بهبود وضعیت حقوق بشر در افغانستان به‌ویژه حقوق زنان و دختران، روابط با طالبان نباید عادی‌سازی شود.
کارشناسان با استقبال از حکم بازداشت رهبر و قاضی‌القضات طالبان از سوی دادگاه کیفری بین‌المللی، گفتند: «سیستم نهادینه‌شده‌ی تبعیض جنسیتی و ظلم طالبان آنقدر شدید است که معادل جنایت علیه بشریت و آزارواذیت به‌دلیل جنسیت است… ما از تمام تلاش‌ها برای پاسخ‌گو کردن مسئولان حمایت می‌کنیم.»
آنان همچنین در مورد سایر موارد نقض حقوق بشر، از جمله افزایش اعدام‌های علنی و مجازات‌های بدنی، بازداشت‌های خودسرانه، اعدام‌های فراقضایی، شکنجه و بدرفتاری در بازداشت، حذف فضای مدنی و سرکوب مدافعان حقوق بشر ابراز نگرانی کرده‌اند.
کارشناسان گفته‌اند که «وضعیت در افغانستان وخیم است، اما نباید به‌عنوان یک هدف از‌دست‌رفته تلقی شود».
کارشناسان سازمان ملل متحد تأکید کرده‌اند که جامعه‌ی بین‌المللی باید در برابر این روایت که وضعیت فعلی تحت حکومت طالبان اجتناب‌ناپذیر یا برگشت‌ناپذیر است، مقاومت کند، زیرا آینده‌ی دیگری ممکن است.
در بیانیهی کارشناسان آمده است که مقابله با سرکوب فزاینده‌ی طالبان نیازمند یک رویکرد «همه‌جانبه» است. به‌گفته‌ی آنان، این رویکرد باید حمایت شود و فشار بین‌المللی را ترکیب کند.
کارشناسان سازمان ملل متحد خواستار پاسخ‌گویی بین‌المللی، از جمله ایجاد یک مکانیسم تحقیقاتی با یک مأموریت جامع و تدوین آپارتاید جنسیتی به‌عنوان جرم شده‌اند.
از دید فعالان حقوق بشر، سیاست‌های طالبان در قبال زنان و دختران آپارتاید جنسیتی است. این فعالان خواستار شناسایی آپارتاید جنسیتی به عنوان جنایت علیه بشریت است.
کارشناسان سازمان ملل متحد همچنین بر حمایت از پناهندگان و افراد در تبعید تأکید کرده و گفته‌اند: «این حمایت ضروری است زیرا کشورهایی مانند جمهوری اسلامی ایران و پاکستان همچنان تعداد زیادی از افغان‌ها را بازمی‌گردانند و آنان را مستقیما در معرض آزارواذیتی قرار می‌دهند که از آن گریخته‌اند.»
آنان خواستار مشارکت مردم افغانستان، به‌ویژه زنان و دختران در تلاش‌ها برای بهبود وضعیت کشور شده و گفته‌اند: «ما قاطعانه معتقدیم که تغییر در افغانستان به بهترین وجه توسط مردم آن هدایت می‌شود. اما آنان نمی‌توانند این کار را به تنهایی انجام دهند.»
کارشناسان سازمان ملل متحد تأکید کرده‌اند که حمایت اصولی و پایدار بین‌المللی ضروری است و «هر روز بدون اقدام، سلطه‌ی سرکوبگرانه‌‌ی طالبان تقویت می‌شود».
آنان افزوده‌اند: «ایستادن در کنار مردم افغانستان هم یک ضرورت اخلاقی و هم یک مسئولیت حقوق بشری است. این نه‌تنها به نفع مردم افغانستان، بلکه به نفع جامعه‌ی جهانی است.»