بخش زنان سازمان ملل متحد، سازمان بین‌المللی مهاجرت و دفتر هیأت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما) گزارش داده‌اند که زنان افغانستان می‌گویند که از تأثیرگذاری بر همه‌ی مراحل تصمیم‌گیری در زندگی‌شان محروم شده‌اند.
این گزارش براساس مشوره‌های حضوری، آنلاین و تلفنی با ۸۸۸ زن از ۳۴ ولایت بین ۱۷ و ۲۹ ماه اپریل سال جاری تهیه و به‌تازگی بازنشر شده است.
در این گزارش آمده است زنانی که با آنان مشوره صورت گرفته است، گفته‌اند که نمی‌توانند بر قوانینی که بالای‌شان وضع شده‌اند، تأثیری داشته باشند و حتا نمی‌توانند دیگران را در برابر حقوق حداقلی که از سوی طالبان به آنان قائل شده، پاسخ‌گو قرار دهند.
براساس گزارش، تنها سه درصد از زنان به مکانیسم‌های رسمی حلوفصل منازعات و هفت درصد آنان به مکانیسم‌های غیررسمی حلوفصل منازعات دسترسی دارند؛ درحالی‌که ۵۰ درصد مردان جامعه به مکانیسم‌های رسمی و غیررسمی حلوفصل منازعات دسترسی دارند.
نهادهای سازمان ملل متحد در این گزارش احساس امنیت زنان در جامعه را نیز بررسی کرده و گفته‌اند که در مقایسه با ماه جنوری، میزان احساس عدم مصونیت زنان افزایش یافته است.
در این گزارش آمده است که ۶۴ درصد از زنان گفته‌اند هنگامی که به تنهایی از خانه بیرون می‌روند، «اصلا احساس مصونیت نمی‌کنند».
براساس این گزارش، مردان نیز گفته‌اند که احساس مصونیت آنان در جامعه، هنگامی که یکی از اعضای زن خانواده همراه آنان است، به‌طور قابل توجهی کاهش می‌یابد.
نهادهای سازمان ملل متحد گفته‌اند که ۸۰ درصد از زنانی که در این گزارش با آنان مشوره شده، گفته‌اند که در سه ماه گذشته با مقام‌های محلی طالبان هیچ‌گونه تعاملی نداشته‌اند و تنها ۱۶ درصد گفته‌اند که یک یا چند بار با مقام‌های محلی این گروه تعامل داشته‌اند.
بسیاری از زنان به نهادهای سازمان ملل متحد گفته‌اند که تعامل با طالبان معمولا از طریق افراد بانفوذ جامعه، مانند مردان یا رهبران مذهبی با روابط شخصی با مقام‌های طالبان، انجام می‌شود.
زنان همچنین گفته‌اند که در زیر حاکمیت طالبان، دسترسی آنان به خدمات، حتا در بخش صحی، کاهش یافته است.
در این گزارش به وضعیت صحت روانی زنان در زیر حاکمیت طالبان نیز پرداخته شده است.
براساس این گزارش، ۴۰ درصد از زنان وضعیت سلامت روانی خود را از نظر مشکلاتی چون احساس تشویش، انزوا و افسردگی «خیلی بد» و ۲۸ درصد «بد» توصیف کرده‌اند.
در این گزارش آمده است که زنان از جمله به تأثیر سخنرانی هبت‌الله آخوندزاده، رهبر طالبان در چهارم حمل سال جاری مبنی بر دفاع از شلاق زدن و سنگسار زنان در ملاءعام اشاره کرده و گفته‌اند که این سخنرانی احساس دلسردی و ناامیدی آنان را افزایش داده است.
براساس این گزارش، زنان افغانستان خواستار ایجاد مکانیسم‌هایی برای سهم‌گیری آنان در مجامع بین‌المللی شده‌اند و تأکید کرده‌اند که مقام‌های طالبان و جامعه‌ی بین‌المللی نمی‌توانند از آنان نمایندگی کنند.
طالبان از زمان تسلط دوباره بر افغانستان، محدودیت‌های گسترده‌ای بر حقوق زنان و آزادی‌های اساسی آنان وضع کرده‌اند.
این گروه زنان را از حق آموزش و کار محروم و حضور آنان را در محلات عمومی چون پارک‌ها منع کرده است.
طالبان همچنین کسب‌وکارهای تحت مدیریت زنان، از جمله آرایشگاه‌های زنانه را مسدود و بسیاری از فعالان زن را بازداشت، زندانی و شکنجه کرده‌اند.