بیش از ۱۰۰ نهاد مدنی و فعال حقوق‌‌بشر در یک نامه‌ی سرگشاده به دفتر هیأت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان، نسبت به غصب زمین، کوچ اجباری و سرکوب خشونت‌آمیز هزاره‌ها در افغانستان ابراز نگرانی کرده و خواستار اقدام فوری سازمان ملل متحد در این زمینه شده‌اند.
در این نامه که دیروز (پنج‌شنبه، ۶ سنبله) نشر شده، آمده است که از زمان بازگشت طالبان به قدرت، هزاره‌ها به‌طور مداوم از زمین‌های اجدادی خود محروم شده و یا مجبور شده‌اند که این زمین‌ها را از کوچی‌ها، دوباره خریداری کنند.
امضا کنندگان این نامه به‌ویژه به کوچ اجباری ۲۵ خانواده از روستای رشک ولسوالی پنجاب بامیان توسط طالبان اشاره کرده و آن را «بخشی از یک الگوی وسیع‌تر حذف و به‌حاشیه‌رانی هزاره‌ها» دانسته‌اند که بیش از یک قرن است ادامه دارد.
آنان افزوده‌اند، خانواده‌های که از خانههایشان در روستای رشک کوچ داده شدند، اکنون در حومه‌ی این روستا، «زیر نظارت شدید امنیتی طالبان، در خیمه‌های موقت و مسجد قریه زندگی می‌کنند.»
نویسندگان این نامه گفته‌اند که از میان این ۲۵ خانواده، چهار خانواده از ترس وادار شدن به پذیرش فیصله‌ی طالبان به نفع کوچی‌ها، فرار کرده‌اند و سایر خانواده‌ها با آن‌که اجازه یافته‌اند تا خزان امسال محصولات خود را برداشت کنند، اما تحت فشار طالبان قرار دارند که پس از برداشت محصول، زمین و خانههایشان را از کوچی‌ها اجاره نمایند.
آنان گفته‌اند که تسلط دوباره‌ی طالبان بر افغانستان باعث جسورتر شدن کوچی‌ها علیه هزاره‌ها شده و آنان بارها به خانه‌ها و مزارع هزاره‌ها با مواشی‌شان یورش برده، مقاومت مردم محلی را با خشونت سرکوب و با اسناد «ساختگی» علیه هزاره‌ها اقامه‌ی دعوا کرده‌اند.
در این نامه همچنین آمده است که «خلأهای قانونی، نبود دادرسی عادلانه و روند قضایی تقلب‌آمیز در احکام محاکم طالبان آشکار است» و بسیاری از موارد خشونت کوچی‌ها علیه هزاره‌ها هرگز بررسی نشده است.
امضاکنندگان این نامه گفته‌اند که این موارد و الگوی گسترده‌‌ی حملات هدفمند و نقض حقوق هزاره‌ها، می‌تواند مصداق «جنایت علیه بشریت» از نوع «آزار و تعقیب» و حتا «نسل‌کشی بالقوه» باشد.
آنان همچنین گفته‌اند که از خشونت علیه هزاره‌ها و نقض حقوق آنان در افغانستان، در سطح بین‌المللی گزارش‌دهی اندکی صورت گرفته و این مواد غالبان به‌عنوان «موضوعات حساس» نادیده گرفته شده است.
به گفته‌ی نویسندگان این نامه، این رویکرد جامعه‌‌ی جهانی باعث شده است که نقض حقوق هزاره‌ها و معافیت از مجازات به‌دلیل ارتکاب آن، ادامه یابد.
امضاکنندگان این نامه از دفتر هیأت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان، شورای حقوق‌‌بشر، کشورهای عضو و ناظر این شورا خواسته‌اند که بر طالبان فشار وارد کنند تا زمین‌ها و خانه‌های غصب‌شده‌‌ی هزاره‌ها را بازگردانند، جبران خساره آنان را تضمین کنند و تحقیق و پیگرد غاصبان زمین هزاره‌ها را عملی سازند.
آنان همچنین خواستار وارد کردن فشار بر طالبان برای پایان‌دادن فوری نظارت امنیتی بر خانواده‌های روستای رشک و لغو دستور بازداشت چهار خانواده آنان شده و گفته‌اند که همه‌ی اعضای این خانواده‌ها باید تضمین حمایت، جبران خسارت و بازگشت امن به خانههایشان را دریافت کنند.
امضاکنندگان این نامه همچنین از سازمان ملل متحد خواسته‌اند که بر طالبان فشار آورند تا از «یورش کوچی‌ها به قریه‌ها، زمین‌ها و خانه‌های هزاره‌ها جلوگیری کنند و تضمین دهند که این تجاوزها به‌عنوان شکلی از خشونت سیستماتیک علیه هزاره‌ها، مؤثرانه متوقف گردد.»
آنان همچنین خواستار تحقیق جامع فوری و مستندسازی موارد کوچ اجباری و غصب زمین هزاره‌ها و سایر گروه‌های به حاشیه‌رانده، صدور اعلامیه‌ی عمومی و تهیه گزارش جامع در مورد وضعیت حقوق‌‌بشری گروه‌های به حاشیه‌رانده شده در افغانستان شده‌اند.
امضا کنندگان این نامه همچنین خواستار ایجاد یک سازوکار بین‌المللی پاسخ‌گویی از سوی شورای حقوق‌‌بشر سازمان ملل متحد برای تحقیق درباره‌ی نقض‌های جدی حقوق بشر در گذشته و حال افغانستان، حفظ شواهد و اطلاعات مرتبط به این نقض‌ها، حمایت از پیگرد کیفری عاملان و پیش‌برد عدالت و پاسخ‌گویی شده‌اند.
آنان هشدار داده‌اند که بدون اقدام فوری، مردم هزاره به‌ویژه خانواده‌های آسیب‌دیده در روستای رشک، با خطر جدی «مجازات جمعی و آزار و سرکوب بیشتر» مواجه خواهند شد.
طالبان در اوایل ماه اسد امسال پس از فیصله‌ی یک دعوای حقوقی به نفع کوچی‌ها، ۲۵ خانواده را از روستای رشک در پنجاب بامیان کوچ دادند و خانه‌های آنان را قفل زدند تا بعداً به کوچی‌ها واگذار شود.
این گروه همچنین بارها دعواهای حقوقی را به نفع کوچی‌ها فیصله و هزاره‌ها را مجبور به ترک خانه و زمین و یا پرداخت جریمه‌های سنگین کرده‌اند.