تحقیق یک نهاد موسوم به «فراگیر» نشان می‌دهد که پس از بازگشت طالبان به قدرت، افراط‌گرایی در جامعه‌ی افغانستان بیشتر شده است.
این تحقیق تحت عنوان «زنگ هشدار؛ شهادت‌های زنان افغان درباره‌ی آپارتاید جنسیتی و تهدید فزاینده‌ی افراطی‌گرایی»، جمعه‌شب (۴ میزان) در یک نشست جانبی در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل متحد ارائه شد.
در این تحقیق با ۷۰۰ نفر، از جمله ۶۰۰ زن در ۱۴ ولایت مصاحبه شده و آنان درباره‌ی تأثیرات منفی سیاست‌های طالبان صحبت کرده‌اند.
براساس یافته‌های این تحقیق، ۷۶ درصد از پاسخ‌دهندگان گفتند که احساس می‌کنند جامعه‌ی‌شان از سال ۲۰۲۱ به این‌سو، افراطی‌تر شده است.
بسیاری از پاسخ‌دهندگان، به‌شمول زنان نسبت به استفاده‌ی طالبان از دین برای توجیه سیاست‌های‌شان ابراز تردید کردند. آنان استدلال کردند که اقدامات طالبان تحریف قرآن است و رهبران این گروه درک عمیقی از اسلام ندارند.
مصاحبه‌کنندگان گفتند که تفسیر سخت‌گیرانه‌ی طالبان از دین اسلام، برای تحقیر زنان به کار می‌روند.
این تحقیق نشان می‌دهد که طالبان کوشیده‌اند تا دین را به‌عنوان سلاحی برای توجیه قوانین و سیاست‌های سرکوب‌گرانه‌ی‌شان استفاده کنند.
شست‌وشوی مغزی
طالبان در حالی که آموزش زنان و دختران را ممنوع کرده‌اند، به گسترش مدارس دینی و جهادی متمرکز اند.
براساس آمار وزارت معارف طالبان، ۲۲ هزار و ۹۷۲ مدرسه‌ی دینی در افغانستان وجود دارد و در این مدارس سه میلیون شاگرد سرگرم آموزش‌های دینی هستند.
یافته‌های تحقیق فراگیر نشان می‌دهد که طالبان در چهار سال گذشته در ازای هر مکتب مدرنی که ساخته‌اند، ۸۵ مدرسه‌ی دینی تأسیس کرده‌اند.
نهاد فراگیر گفته است که طالبان از آموزش به‌عنوان شست‌وشوی مغزی استفاده می‌کنند و درباره‌ی تولید کادرهای رادیکال و خشونت‌گرا نگرانی‌هایی برانگیخته است.
این تحقیق توصیه کرده است که کشورهای دارای اکثریت مسلمان باید تحریف‌های طالبان از اسلام را به چالش کشیده و با صدور بیانیه‌های مشترک مذهبی، سوءاستفاده‌ی طالبان از شریعت برای توجیه آپارتاید جنسیتی را رد کنند.
تحقیق نهاد فراگیر به کشورهای عضو سازمان ملل نیز توصیه کرده است که باید افراط‌گرایی جنسیتی را در سیاست‌های جهانی مبارزه با تروریسم ادغام کنند.
ناامنی دوامدار
براساس یافته‌های نهاد فراگیر، ۶۱ درصد پاسخ‌دهندگان گفتند که در مکان‌های عمومی و خصوصی احساس امنیت نمی‌کنند. ۶۲ درصد از آنان گفتند که پس از بازگشت طالبان به قدرت در فضای عمومی با تهدیدهای امنیتی مواجه شده‌اند.
نهاد فراگیر گفته است که ترس و ناامنی گسترده در میان زنان وجود دارد که ناشی از ممنوعیت آموزش دختران، از دست رفتن حقوق، مشکلات اقتصادی، نظارت فراگیر، ناپدیدسازی اجباری، بازداشت خودسرانه، قتل‌های فراقضایی، نظارت خانواده و ترس از ازدواج اجباری با جنگ‌جویان طالبان است.
به‌گفته‌ی این نهاد، فرهنگ خشونت زمانی تقویت می‌شود که مردسالاری منفی تشویق شوند و حکومت و نهادی برای مهار خشونت خانوادگی و اجتماعی وجود نداشته باشد.
در تحقیق نهاد فراگیر اشاره شده است که گروه‌های قومی و مذهبی با تبعیض و آزار مواجه‌اند. همچنین افرادی که با حکومت پیشین و نهادهای خارجی کار کرده، علی‌رغم ادعای عفو عمومی طالبان در معرض خشونت هدفمند و حملات انتقام‌جویانه قرار دارند.