“အရူးနှစ်ကောင်က တမျိုး၊ မဲလုံးက တမျိုး .... တောက်စ်..... သုံးကောင် နှစ်မျိုး”
ပွတ်လက်စဖုန်းကို စားပွဲပေါ်ပစ်တင်ပြီး ပွစိပွစိ ရွတ်နေတဲ့ ကိုတတ်ပ စကားသံကြောင့် မော့လုဆဲ လက်ဖက်ရည်ခွက်ကို မမော့နိုင်သေးဘဲ…
“ဘာတွေ ဒေါမာန်ပွားနေရတာလဲ ကိုတတ်ပရယ်” လို့ အကျွန်ုပ်လည်း စကားထောက်လိုက်ရတယ်။
“ဘာဖြစ်ရမှာလဲ ဆရာအေးရာ၊ မအလနဲ့ ဒေါက်ကြောင် အေးမောင်က အကြားအလပ်မရှိ ရွေးကောက်ပွဲ လုပ်ရမယ်တဲ့၊ ဇော်မဲလုံးက နောက်ခြောက်လအတွင်း ရွေးကောက်ပွဲ လုပ်နိုင်မယ်လို့ တပ်အပ်သေချာ မပြောနိုင်ဘူးတဲ့လေ”
ကိုတတ်ပရဲ့ တုံ့ပြန်စကားကို ဆေးပေါ့လိပ်လေးဖွာ နားထောင်နေတဲ့ ကျောင်းဆရာဟောင်း ကိုဟန်တင်က…
“နို့ ... ဒေါက်ကြောင် အေးမောင်က ဘယ်သူတုန်းကွ တတ်ပရ” လို့ အမေးတော် ရှိပြန်သဗျ။
“ဟာဗျာ ... မြန်မာပြည်ရဲ့ အနောက်ချောင်က ဒေါက်ကြောင် အေးမောင်လေဗျာ၊ ရခိုင့်ဥသျှောင်ပါတီက ငှက္ကဋ္ဌလေ၊ အဲ ... ဟုတ်ပေါင် .... ဥက္ကဋ္ဌလေ”
‘အာ... အေး .... အော် .... သိပြီ ၊ ရခိုင့်ဦးဆောင်ပါတီပါကွ”
“ဥသျှောင်ပါတီလား .... ဦးဆောင်ပါတီလားတော့ မသိဘူးဗျာ၊ တကောင်တည်းပြေးပြီး ပထမရချင်နေတဲ့ကောင်ပဲ”
“ဒါနဲ့ နေပါဦး၊ မင့်က ဖုန်းကြီးကို တဂျိဂျိ မပြတ်တမ်းပွတ်နေတော့ up to date သိမှာပါ့ တတ်ပ၊ မအလက ရွေးကောက်ပွဲနဲ့ ပတ်သက်လို့ မအလက ဘာပြောသေးတုန်း”
“ပြောပါပကောလားဗျာ၊ ပြီးခဲ့တဲ့ ဇန်နဝါရီ ၂၃ ရက်နေ့ကပဲ စစ်ကောင်စီအစည်းအဝေးမှာ နိုင်ငံတဝန်း အကြားအလပ်မရှိ ရွေးကောက်ပွဲကျင်းပနိုင်ဖို့ ပြည်သူအားလုံး ခြိမ်းခြောက်မှုအကျပ်ကိုင်မှုမရှိဘဲ လွတ်လပ်စွာ ဆန္ဒဖော်ထုတ်မဲပေးနိုင်ဖို့ကို ဦးတည်ဆောင်ရွက်ရမယ်တဲ့ဗျာ”
ကိုတတ်ပ အဖြေစကားလည်းကြားရော ကိုဟန်တင်က လက်ထဲက ဆေးပေါ့လိပ်ကို ပြာခွက်ထဲ ထိုးချေလိုက်ရင်း…
“အံမယ်၊ အံမယ် .... ဆောက်ဖြစ်မှ ကျောင်းဒကာဖြစ်မယ့်ကောင်က အိမ်တိုင်တွေကို ပတ်မီးရှို့နေပြီး အကြားအလပ်က မရှိချင်သေးတာတဲ့လား”
ကိုဟန်တင်ရဲ့ အငေါ်တူးသံကြောင့် အကျွန်ုပ်လည်း သောက်လက်စရေနွေး သီးအောင် တဖွီးဖွီး ရယ်မိတော့တာရယ်။ ကိုဟန်တင်က အကျွန်ုပ်ဘက် လှည့်ကြည့်ရင်း…
“မရယ်နဲ့ သတင်းစာဆရာရဲ့၊ ရွေးကောက်ပွဲနဲ့ ပန္နက်ချတဲ့ ဒီမိုကရေစီအိမ်ကို တည်ဆောက်ချင်ရင် ပြည်သူလူထုက ပင်မဒေါက်တိုင် အိမ်တိုင်တွေပဲလေဗျာ။ ဒီမအလက အိမ်တိုင်မှန်သမျှကို မီးရှို့ ခုတ်ထစ် သတ်ဖြတ် ဖျက်ဆီးပြီး အိမ်ဆောက်မယ် ကြွေးကြော်နေတာလေဗျာ” လို့ ကိုဟန်တင်က မြည်တွန်တော့တာပဲ။
“ဟုတ်ပါတယ် .... ဒါ့ကြောင့်လည်း ဆရာဟန် ပြောတာကို သဘောကျပြီး ရယ်မိတာပါဗျာ”
အကျွန်ုပ်လည်း မအလအပေါ် ကန်နေတဲ့ ကိုဟန်တင့်ဒေါသ အကျွန်ုပ်ဘက် လွင့်စင် ကျမလာအောင် လေပြည်ထိုးရတော့တာရယ်။
ကိုတတ်ပက စားပွဲပေါ်က ကွမ်းထုပ်ကို ကောက်ယူ ဖြည်ဝါးရင်း စကားဝိုင်းထဲ ပြန်ဝင်လာတယ်။
“ဖဲလိမ်ဒိုင် မအလက ဖဲမဝေရသေးဘူး၊ ဖဲထုပ်လေး ပုတ်ပြကာရှိသေး ဖင်တကြွကြွလုပ်ပြတဲ့ အလံရှူးထိုးသားက ဘာပြောတယ်ထင်လဲ”
“ဪ ... အေး၊ စောစောက မင့်ပြောတဲ့ ဒေါက်ကြောင် အေးမောင်က ပြောတာလား၊ ဘာပြောသွားလဲ ပြောစမ်းပါဦး၊ ဒါနဲ့ သူ့ကို အဖက်လုပ်ပြီး အင်တာဗျူးတဲ့မီဒီယာက ရှိသေးလို့လားဟ”
“ဒါတော့ ဟုတ်တယ်၊ ကျုပ်တော့ ပြည်ပရောက် လွတ်လပ်တဲ့ မီဒီယာတွေက ကိုကိုကြီးတို့ ဒေါက်တာအေးမောင်တို့ကို အရင်လို အဖက်လုပ်ပြီး အင်တာဗျူးလုပ်ကြတာ သိပ်မတွေ့ရတော့ဘူးနှော ကိုတတ်ပ၊ ခင်ဗျားက ဒေါက်တာအေးမောင် ပြောစကားကို ဘယ်ကတွေ့တာလဲ”
ကျောင်းဆရာ ကိုဟန်တင်ရဲ့ စကားကို ထောက်ခံပြော ပြောမိတဲ့ အကျွန်ုပ်ကို ကိုတတ်ပ ‘အ’ ရန်ကော ဆိုတဲ့ အကြည့်နဲ့ ကြည့်လိုက်ပြီး…
“မသူတော်အချင်းချင်း သတင်းလွေ့လွေ့ ပေါင်းဖက်တွေ့၊ ဖွတ်ဖွတ်ချင်း အမြီးလိမ်ပေါ့ဗျာ။ လွတ်လပ်တဲ့ မီဒီယာတွေက မဗျူးလည်း အလံရှူး ပြည်တွင်းမီဒီယာတွေက ဗျူးတာပေါ့ သတင်းထောက်မင်းရဲ့။ ဗျူးတာမှလေ မအလက စစ်ကောင်စီအစည်းအဝေးမှာ ရွေးကောက်ပွဲ လေသံပစ်တဲ့နေ့မှာပဲ ဗျူးတာဗျာ၊ ဒေါက်ကြောင် အေးမောင်က ဘာပြောတယ်ထင်တုန်း”
“တောက်! ကောလိပ်ဂျင်နေဝင်းလေသံနဲ့ ပြန်မေးမနေစမ်းနဲ့ကွာ၊ ဘာပြောသွားတုန်း ပြောစမ်း တတ်ပ”
ကိုဟန်တင်ဖြတ်ဟောက်လိုက်တော့မှ တတ်ပက တဟဲဟဲ ရယ်ရင်း…
“ဟဲဟဲ .... သူတို့ ရခိုင့်ဦးဆောင်ပါတီက လာမယ့်ရွေးကောက်ပွဲမှာ အကြားအလပ်မရှိ ရခိုင်ပြည်နယ်က ၁၇ မြို့နယ်စလုံးမှာ ဝင်ပြိုင်မယ်တဲ့ဗျ”
“အော့... အော်၊ မအလနဲ့ အေးမောင်က တလုံးတည်းကို တပြိုင်တည်း ဝိုင်းငုံထားကြတာပဲဟ”
“အာ.... ဘယ်တလုံးကို ဝိုင်းငုံတာတုန်း ကိုဟန်တင်ရ”
“ဘယ်တလုံးရမှာလဲ ကိုရေအေးရယ်၊ အကြားအလပ်မရှိ၊ အကြားအလပ်မရှိ ဆိုတဲ့ အလုံးကြီးကိုပေါ့ဗျာ၊ ဟားဟားးး”
“ဟားဟား၊ ဟားဟားးးး”
ဒီတခါတော့ အကျွန်ုပ်တို့သုံးယောက်စလုံး တဟားဟား အော်ရယ်မိကြတာကြောင့် တခြားလက်ဖက်ရည်ဝိုင်းတွေက ဝိုင်းကြည့်လာလို့ မနည်း ဘရိတ်အုပ်ကြရတယ်။
“ဖဲလိမ်ဒိုင်နဲ့ အလံရှူးထိုးသား သူတို့နှစ်ယောက်လည်း တရက်တည်း တပြိုင်တည်း အကြားအလပ်မရှိ ရွေးကောက်ပွဲကြီးကျင်းပရေး အာပေါင်အာရင်းသန်သန် ပြောပြီးရော နောက်ရက်မှာပဲ ဇော်မဲလုံးက ဘာပြောတယ်ထင်လဲ ကိုရေအေး”
“လုပ်ပြန်ပြီ၊ ခင်ဗျားကလည်း ဆရာဟန် ပြောလည်း ပြောစရာပဲ၊ ကောလိပ်ဂျင်ဂိုက်ဖမ်း မနေစမ်းပါနဲ့၊ ပြောစရာရှိတာ ပြောစမ်းပါဗျာ”
“ဟဲ ဟဲ .... နောက်တရက်မှာပဲ VOA က အင်တာဗျူးလုပ်တော့ မဲလုံးက နောက်လာမယ့် ခြောက်လအတွင်း ရွေးကောက်ပွဲလုပ်ဖို့ တပ်အပ်သေချာ မပြောနိုင်ဘူးတဲ့”
“ဪ ..... အဖေကတမျိုး၊ သားက တဖုံပါလားနော်”
အကျွန်ုပ်ရဲ့ မှတ်ချက်စကားမှ မဆုံးသေး ကိုတတ်ပက ကျောင်းအုပ်ဆရာဟောင်း ကိုဟန်တင်ကို မေးခွန်းထုတ်ပါလေကော။
“အဲ့ဒေါ့၊ ကျနော်တို့က မအလစကား ယုံရမလား၊ မဲလုံးစကား ယုံရမလား၊ ဘယ်သူ့စကား ယုံရမလဲ ဆရာဟန်”
“အင်းးးးး၊ ဒါကတော့ .......အင်းးးး”
ကိုဟန်တင်လည်း ချက်ချင်း အဖြေမပေးနိုင်ဘဲ မေးစေ့လေးပွတ်ရင်း ‘အင်း’ လေးဆွဲနေရတယ်။
“ဒက် .... ဒက် .... ဒက်”
“ဖောက်... ဖောက်”
“အုန်း”
“ဟာ ..... ဟာ! လဝက ရုံးဘက် ပစ်နေပြီဟေ့”
ငါးလမ်းကျော်က ပေါ်ထွက်လာတဲ့ သေနတ်သံ၊ ဗုံးကွဲသံနဲ့အတူ လက်ဖက်ရည်ဖျော်ဆရာရဲ့ အော်သံကြောင့် စားပွဲထိုးလေးတွေ ဟိုပြေးရမလို၊ ဒီပြေးရမလိုလို ဖြစ်ကုန်ကြတယ်။ အကျွန်ုပ်တို့ သောက်သုံးသူတွေလည်း ကပျာကယာ ထိုင်လက်စဝိုင်းက ခွာပြီး ပါလာတဲ့ စီးတော်ယာဉ်ကို ဆွဲပြီး ကိုယ့်အိမ်ကို ပြန်ကြဖို့ ပြင်ကြရတော့တာပဲ။
ကတုံးကရိုက်နဲ့ ဆိုင်ကယ်ကိုဆွဲထုတ်ရင်း ကျောင်းဆရာကိုဟန်တင် ကိုတတ်ပ အမေးကို အဖြေပေးသွားပုံက…
“ဟေ့ .... တတ်ပ၊ ဒီတခါတော့ မဲလုံးစကားကိုသာ အတည်ယူလိုက်ကွ၊ ယုံကွ” တဲ့ဗျား။
အညာတမာ
“ဟိုက်! ဘာတွေ ပူးပေါင်းကြံစည်ကြပြန်ပြီလဲဟ”
အကျွန်ုပ်နှင့် ကျောင်းဆရာဟောင်း ကိုဟန်တင် တမာရိပ်အောက်က လက်ဖက်ရည်ဝိုင်းမှာ ကျားထိုးနေခိုက် ဘေးကနေ ဖုန်းထိုင်ပွတ်နေတဲ့ ကိုတတ်ပဆီက အာမေဍိတ်သံ ထွက်လာပါရောလား။ ကိုဟန်တင်နဲ့ အကျွန်ုပ်ရဲ့ ကျားကွက်ပေါ် နစ်နေတဲ့ အာရုံကလည်း ကိုတတ်ပဆီ ကူးပြောင်းသွားပါလေရော။ ကိုတတ်ပ မျက်နှာကို တချက်လှမ်းကြည့်ရင်း-
“ဘာတွေ ထအော်နေတာလဲဟ တတ်ပရ”
သို့ကလို ကိုဟန်တင်က မေးလိုက်တော့ ကိုတတ်ပက သူ့ဖုန်းကြီးကို ကျားကွက်ဘေးချလို့-
“ဒီမှာ တွေ့လား ဆရာတင်၊ ထိုင်းကာချုပ်နဲ့ မအလတို့ တွေ့ကြမလို့တဲ့ဗျ”
ဆိုပြီး ဖုန်းစကရင်ကို လက်ညှိုးထိုးပြတယ်။ ကျောင်းဆရာက ဖုန်းကို ငုံ့မကြည့်ဘဲ-
“သူတို့လည်း အပျင်းပြေ စစ်တုရင်ထိုးကြမလို့ နေမှာပါ့ကွာ” လို့ ငေါ့တယ်။
“အာာ.... မဟုတ်မဟတ် ဆရာတင်ရာ၊ ဒီလူတွေက စစ်တုရင် ထိုးစရာလားဗျ၊ ဆရာအေး ဒီမှာ ကြည့်ဦးဗျ၊ တကယ်တွေ့ကြမှာနှော”
ကိုတတ်ပက ဖုန်းကို အကျွန်ုပ်ဘက် တိုးရွေ့ပြပြန်တယ်။ ဗုဒ္ဓေါ၊ ဒုက္ခော၊ အဟုတ်ကော။ သတင်းခေါင်းစီးက ထိုင်းကာချုပ်နဲ့ မအလ သံတွဲမှာ တွေ့ကြမယ်ဆိုပါကလား။ အကျွန်ုပ်လည်း ဆရာတင့်ကို လှမ်းကြည့်ရင်း သတင်းထဲပါလာတာ မှန်ကြောင်း လှမ်းပြောမိတယ်။
“ဆရာဟန်တင်ရေ .... ကိုတတ်ပပြနေတဲ့ သတင်းမှာတော့ ထိုင်းကာချုပ်နဲ့ မအလ သံတွဲမှာ တွေ့မယ်လို့ ရေးထားတာတော့ အမှန်ပဲဗျ”
"အံမယ် .... အံမယ်၊ ဒင်းတို့က နေပြည်တော်လည်း မတွေ့၊ ရန်ကုန်မှာလည်း မဆုံနဲ့ ဘာဖြစ်လို့ သံတွဲမှာ သွားတွေ့ရတာတဲ့တုန်း ၊ ငပလီမှာ နှစ်ပါးကြည်ချင်လို့များလားဟ"
"ဟာဗျာ၊ နှစ်ပါးကြည်စရာလားဗျ"
"မသိနိုင်ဘူးလေ တတ်ပရာ၊ မင့်ပထွေး မအလက ခုတမျိုး၊ တော်ကြာတမျိုးနဲ့ ဖြတ်ဖောက်ချုပ်လို အမျိုးအစားကိုးဟ၊ ငပလီမှာ နှစ်ပါးကြည်ချင်လို့ လှမ်းဖိတ်တာနေချင် နေမှာ"
ကျောင်းဆရာကိုဟန်တင် အရွှန်းဖောက်နေပေမယ့် အကျွန်ုပ်တို့မှာ မရယ်ရဲ သံတမန်ရေး အထီးကျန်နေတဲ့ မအလကိုများ ဘာ့ကြောင့် ထိုင်းကာချုပ်က လူရာသွင်း လာတွေ့နေရတာလဲ။ စဉ်းစားရ ခက်ပါဘိ။ အကျွန်ုပ်နှင့် တတ်ပ မျက်နှာတည်ကာ စဉ်းစားခန်းဝင်နေပုံကို ကြည့်ကာ ကိုဟန်တင်လည်း မျက်နှာပိုးသတ်သွားတယ်။
"နို့ ... ဘာ့လို့ လာတွေ့တာတဲ့လဲဟ တတ်ပရ"
"ရော် .... အဲ့ဒီအချက် သတင်းထဲမှာ မပါလို့ စဉ်းစားရကြပ်နေတာပေါ့ ဆရာတင်ရာ"
"ဪ .... ငါ မှတ်မိပြီ၊ ဒီလိုလည်း ဖြစ်နိုင်သကွ"
မျက်လုံးလေးမှေး၊ မေးစေ့လေးပွတ်ရင်း အိုက်တင်ခံနေတဲ့ ကိုဟန်တင်ကို အကျွန်ုပ်လည်း လောဆော်လိုက်ရတယ်။
"ဟုတ်လား၊ ဘာမှတ်မိတာလဲ၊ ဘာဖြစ်နိုင်လဲ"
"ပြီးခဲ့တဲ့ ၂၀၂၀ ခုနှစ်က ထိုင်းကာချုပ်ဟောင်းက မအလလို သက်တမ်းမတိုးဘဲ ပင်စင်ယူပြီး ဘုန်းကြီးဝတ်သွားတယ်မို့လား"
ကိုဟန်တင်စကားကို ကိုတတ်ပက ခေါင်းတညိတ်ညိတ်လုပ်ရင်း-
"ဪ ... အင်း မှတ်မိပြီ၊ မှတ်မိပြီ၊ မြန်မာပြည်ကလူတွေတောင် ဒီက အကုသိုလ်အတုံးအခဲ မအလကြီးနဲ့ နှိုင်းယှဉ်ပြီး သာဓုတွေ ဖြိုင်ဖြိုင် ခေါ်ခဲ့ကြသေးတယ်လေ" လို့ ထောက်ခံတယ်။
"အေးလေ၊ အဲဒီထိုင်းကာချုပ်ဟောင်းက ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ ပင်စင်ယူပြီး၊ အခု ကာချုပ် Chalermpol Srisawat ကို ရာထူးလွှဲပေးခဲ့တာ မဟုတ်လား"
"ဟုတ်ပါ့၊ ဟုတ်ပါ့"
အကျွန်ုပ်လည်း ထောက်ခံလိုက်ရတယ်။ ကိုဟန်တင်က ဆက်ပြောပြန်တယ်။
"ဒီတော့ လက်ရှိကာချုပ် Chalermpol Srisawat က မအလကိုလည်း ဘုန်းကြီးဝတ်ဖို့ လာနားချတာ ဖြစ်နိုင်သကွ"
"အမ်မငီး၊ တော်လိုက်တဲ့ ကြောက်စရာကြီး၊ အဲ... ကျောင်းဆရာကြီး ၊ အမှန်းအဆတွေက အရမ်းဖလန်းဖလန်းထနေပါလားနော်၊ ဒီမယ် ကျောင်းဆရာ မအလကို ငရဲကြီးရှစ်ထပ်ဆီ နှုတ်သီးနဲ့ထိုးပြီး ကျင်းတူးဆင်းသွားဆိုရင်သာ ဆင်းသွားမယ်၊ ရာထူးအာဏာတော့ လက်လွှတ်မှာ မဟုတ်ဘူးဗျ၊ သိရဲ့လား... သိရဲ့လား"
မချိတင်ကဲ ဝမ်းခေါင်းသံကြီးနဲ့ ပြောလိုက်တဲ့ ကိုတတ်ပ စကားသံကြောင့် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထဲက တခြားဝိုင်းတွေကပါ လှမ်းကြည့်လာကြတာမို့ အကျွန်ုပ်လည်း ဝိုင်းထိန်းလိုက်ရပေ၏။
"ရှုး... တိုးတိုး"
အညာတမာ
