AXCP RH üzvü Fuad Qəhrəmanlı
Davam edən repressiyalar hakimiyyətə nə vəd edir? Görünən odur ki, hakimiyyət gələcəklə bağlı bütün ümdlərini siyasi həbslərin müxalifəti zəiflədəcəyinə, cəmiyyətdə qorxu mühitini gücləndirəcəyinə bağlayıb. Özləri də anlaylırar ki, bu səriştə və bacarıqla, mövcud sistemə toxunmadan qarşıdakı illərdə cəmiyyətin sosial iqtisadi tələblərini qarşılamaq mümkün olmayacaq .
Ancaq represiyalara bəslənən ümid, bu, dəfə iqtidarın xalqı deyil, özünü aldatmasıdır.
Bu gün heç kim inkar edə bilməz ki, AXCP və Milli Şuranın repressiyanın əsas hədəfinə çevrilməsinin başlıca səbəbi, məhz, bu birliyin təşkilati gücünə və ictimai rəydəki nüfuzuna və prinsipial müxalifətçilik mövqeyinə görədir.
O zaman sual yaranır, məgər bu təşkilatlar hazırkı təşkilati gücü və ictimai nüfuzu hakimiyyətlə anlaşaraq, dinc, rahat şəraitdəmi qazanıblar. Əksinə, bir il bundan öncə Əli Kərimlinin hər üç müavini, partiya RH-nin isə az qala yarısı həbsdə idi. Təkcə ötən il 101 cəbhəçi inzibati qaydada həbs olunmuş, 2 nəfər isə cinayət məsuliyyətinə cəlb olunub. Ondan əvvəlki illərin statistikası da aşağı – yuxarı eyni olub.
Nəticədə bu repressiyalar şəraitində AXCP zəifləmək yerinə, əksinə, daha da güclənib. Hakimiyyətin xakerlərinin ötən il Əli Kərimlinin fb səhifəsinə müdaxiləsi nəticəsində, son 2 il ərzində 8 mindən artıq şəxsin təkcə internet vasitəsi ilə AXCP- yə üzvlük üçün müraciət etdiyi faktı ictimailəşmişdi. Bu da repressiyaların nəticəsi. Məhz yeganə təşklat AXCP idi ki, karantin dövrünə qədər sosial şəbəkələrdə ötən il mütəmadi qaydada rayon təşkilatlarının toplantılarında yeni üzvlərin qəbulu ilə bağlı fotolar paylaşırdı. Bu topaqlantılmız belə repressiya şəraitində, yarım leqal şərtlərlə kerilirdi. Buna görə nə cəbhəçilər tərəddüdə düşmürdü nə də ki, ölkəsində demokratik dəyişiklik istəyən insanların AXCP – ni seçməsində bir əngəl yaranmırdı.
Məhz iqtidarın yeritdiyi siyasət cəmiyyətdə ona qarşı elə mənfi münasibət yaradıb ki, kim bu rejimin yaramazlıqlarını daha kəskin tənqid edirsə və hakimiyyət də kimin üstünə çox gedirsə, xalqın rəğbəti və inamı o da, o istiqamətə yönəlir. Təkcə bir fakt deyək ki, müxalifət lideri kimi sərt qadağalarla və blokada ilə üzləşmiş Əli Kərimlinin çıxışlarına ictimai marağın yüz minlərlə artması gerçəyi, cəmiyyətin hansı siyasətə və mövqeyə dəstək verdiyini göstərir.
Bəs represiyaların gücləndiyi dönəmlərdə zəifləyən kim olur? Kim İlqar Məmmədovun həbsdən çıxarkən olan nüfuzu ilə indikini eyni saya bilər. Merkantil mraqlarını təmin etmək üçün, susmaq yolunu tutması üzündən, adam qısa müddət ərzində müxalifət liderliyinə idda səviyyəsindən, siyasətin periferiyasına yuvarlanaraq, ictimai reytinqinə görə aşağı- yuxarı Razi Nurullayevlə eyni sayıla biləcək səviyyəyə düşüb. Represiyalara, təzyiqlərə dözmək çətin, mərhuimiyyətli olsa da hakimiyyətin loyal münasibətini qazanmaq üçün, prinsiplərindən, xalq qarşısında məsuliyyətindən, mübarizə mövqeyindın vaz keçməyin acınacaqlı nəticəsini sonuncu örnəkdə görə bilərik.
Bu gün İlham Əliyev hakimiyyətin müxalifət standartlarına uyğunlaşanları, cəmiyyətin öz müxalifət standartlarından kənar saydığını görməmək mümkün deyil.
Bir məqamı da xüsusi qeyd etmək lazımdır ki, son vaxtlar iqtidarın müxalifət ştatında işə qəbul edilmiş bəziləri, tez – tez “daha ehtiyatlı siyasət aparıb, üzvləri qorumaq olar” deyirlər.
Əvvəla bu sözlər rejimin siyasətinə haqq qazandırmağa xidmət edir. Belə çıxır ki, günah haqsız yerə həbs edəndə yox, hakimiyyətin korrupsiya əməllərini, qanunsuzluqlarını dilə gətirənlərdədir.
Digər tərəfdən isə, bizdə mövcud siyasi kursa görə təkcə üzvlər deyil, partiya rəhbərliyi də rejimin repressiyalarına məruz qalır. Bu gün AXCP rəhbrliyinin 90 faizi həbsxanıardan keçib, təşkilatın lideri isə ən ağır təzyiqlərə, davam etməkdə olan blokadaya və işgəncəyə məruz qalıb.
Biz AXCP olaraq xalqın maraqlarını, tələblərini dilə gətirdiyimizə görə repressiyalara məruz qalırıqsa, o zaman özümüzü və üzvlətimizi qorumağın yolu, bu işləri görməməkdir. Bu isə məqsədin dəyişməsidir. Biz siyasətə xalqımızın maraqlarını, pozulan haqlarını görüb susmaq namimə hakimiyyətdən xoş münaibət görmək üçün gəlməmişik. Kim ki, bu yolu seçir, onun umacağı xalqın inam və rəğbəti yox, rejimin təhlükəsizlik təminatı, verəcəyi imtiyazlardır.
Formula şox sadədir : ya xalqın yanında olub, onun tələblərini dilə gətirdiyinə görə təzyiqlərə hazır olmalısan, ya da ki, öz fərdi və partiya maraqlarını əsas götrüb rejimin qoruması altında komfort, təhlükəsiz həyatı seçməlisən.